Terug naar inspiratiemail / Archief

Op mijn schrijven van 22 april kreeg ik weer veel reakties van herkenning, dankjewel daarvoor!
Het is mijn intentie om met mijn Inspiratiemail jou als lezer uit te nodigen - als je dat wilt - om ook jóuw  ervaring te delen zodat het een 'kruisbestuiving en uitwisseling' wordt en niet alleen maar éénrichtingsverkeer van mijn kant.
 

Uitnodiging tot interaktie....
 

Ik zit heel bewust niet op facebook of andere social media, maar via de mail kan er ook een interaktie ontstaan, waartoe ik je graag uitnodig en inspireer door ontvangen reakties hier te delen. Dit is één van de berichten die ik op mijn vorige Inspiratiemail ontving en die ik hier graag ook plaats (met toestemming).
 

Dag lieve Mirjam,

Wat heb je weer een mooie Inspiratiemail geschreven met daarin zoveel wat herkenbaar is!

Au = oud! klopt voor mij helemaal. Hoe ik met deze triggers omga, is iets wat ik las in een boek van Eckhart Tolle. En het werkt verbazingwekkend goed.

Toen ik pijnlijk werd geraakt, heb ik geen actie ondernomen maar ben gaan zitten en heb als toeschouwer gekeken naar mezelf en heb de emoties die kwamen toegelaten, zonder enig oordeel.
En na een poosje kwam er rust en voelde ik zelfs niet meer de behoefte om een reactie te geven. Kon bij de ander laten wat van de ander was. Ik was helemaal verrast!
 

Eckhart Tolle heeft de boeken geschreven: de kracht van het NU + een nieuwe Aarde en daarin heeft hij het ondermeer over het 'Pijnlichaam' waarin je hefitge gebeurtenissen en emoties uit t verleden hebt opgeslagen.

De uitdaging is om je hier niet mee te identificeren of er een 'verhaal' van te maken als de reaktie van iemand je pijnlijk treft, maar er inderdaad als toeschouwer naar te kijken en het er te laten zijn. Wat in t citaat hierboven uit eigen ervaring heel mooi wordt beschreven.
 

Acceptatie van t NU!
 

Tolle benadrukt voortdurend dat onze mind doorgaans in t verleden leeft of in de toekomst maar zelden in t NU en dat de sleutel om UIT pijnlijke emoties te stappen de Accepatie is van t huidige moment zoals het nú is.
Volgens Tolle ontstaat ons 'lijden' omdat we ons verzetten tegen dat wat is en het anders willen: óf we willen niet wat er nú in ons leven is óf we willen wél wat er nu niet is. En dan is Innerlijke Rust onmogelijk.
 

Innerlijk kind versus Volwassene
 

In dezelfde week van mijn schrijven ontving ik een mail van iemand die ik volg op t gebied van Hooggevoeligheid, waarin zij heel mooi beschrijft hoe wij als Volwassenen altijd nog gekwetste Innerlijk Kind-delen in onszelf herbergen die bij een trigger als een duveltje uit een doosje springen met een emotionele reaktie, zie bijlage 1.

Daarbij maakt het niet uit hoe 'oud' je bent. Eva Edith Heger (93) beschrijft in haar boek 'de Keuze' dat zij als Auschwitz overlevende nog altijd achtervolgd wordt door bijvoorbeeld onverwachte harde geluiden en dat het kind in haar dan steevast in paniek raakt met een automatische lichamelijke stress-reaktie.

Echter, de Volwassene in haar heeft nu de KEUZE om hier niet in mee te gaan en er als toeschouwer naar te kijken, de emotie toe te laten en waar te nemen zonder daar iets mee te willen / moeten doen. Dit vraagt om 'Rust, pas op de plaats', stilstaan (of zitten...) en erbij blijven met je aandacht'.
 

RUST:
Maak contact met de STILTE-plek in jeZelf

Er zijn tal van mogelijkheden om hiermee te "oefenen" en je Innerlijke Kind-delen te helen, al dan niet met behulp van een externe "deskundige". De ebooks en online cursussen van Spiegeljewijs, ondermeer over je Innerlijke Vader en Moeder, kunnen je hierbij bijvoorbeeld ondersteunen.

Voordeel van deze 'Zelfhulp' is dat je de ander niet meer nodig hebt om je gekwetstheid op te lossen. Daamee neem je als Volwassene plaats achter het stuur en is het niet meer het Innerlijk kind dat je (emotionele) reakties bepaalt.
Dat geeft Ruimte én Vrijheid is mijn ervaring, al gaat dat niet van de ene op de andere dag.
 

Wie ben je écht, los van je "verhaal"...?!
 

Naar aanleiding van mijn eigen 'innerlijke kind trigger' onlangs, ben ik hier afgelopen periode aktief mee aan de slag gegaan op de manier die momenteel t beste bij mij past: via creativiteit!
Daartoe heb ik deelgenomen aan twee boeiende workshops bij Kleurinzicht, die heel mooi aansloten bij het bovenstaande. Hierbij ging het - al schilderend - vooral om het verschil tussen de automatische reakties vanuit je Ego / Persoonlijkheidslaag danwel vanuit je Zielsenergie.

In het eerste geval is afscheiding de focus en in het 2e geval gaat t juist om Eenheid en Verbinding. Zolang je Innerlijke kind-delen nog aan het stuur zitten, neem je zaken persoonlijk en is het de Grote Kunst om uit je oude verhalen / ervaringen te stappen.

Vraag daarbij is: WIE ben je écht? En dan kom je uit bij je Zielskern die los staat van je Persoonlijkheid en die in ieder van ons op een diepere laag aanwezig is.

Ik merk bij mezelf iedere keer weer dat er géén probleem of dilemma is als ik in contact ben met mijn Zielsenergie. Dan is er Rust en Vrede in t NU voelbaar en geen identificatie met opgelopen kindpijn van vroeger.
Ik merk echter óók dat die oude trekkracht behoorlijk groot is en dat het steeds weer om een bewuste keuze vraagt om hier niet (meer) in mee te gaan. En om mild en zacht te zijn naar mezelf als dat niet lukt....
 

Zachtheid voor jeZelf
 

Wat ik bij Spiegeling-klanten en deelnemers regelmatig terughoor als geraaktheid is het zich 'niet gezien / gehoord / erkend / gewaardeerd voelen' en de beleving van 'niet goed (genoeg) zijn' door de oordelen van anderen.

Die ken ik zelf uiteraard ook allebei, maar MIJN grootste trigger heeft met VERBINDING te maken en de pijn die daarop zit als zich daarin iets onaangenaams voordoet.
Niet zo verwonderlijk als zowel je Persoonlijkheidskleur als je Zielskleur over Verbinding gaat, zoals vorig jaar duidelijk werd uit mijn Kleuroscopie....
 

VRAAG AAN JOU:
 

* Wat is jóuw grootste trigger of pijnpunt?

* Wie zit er bij jou aan t stuur: je Innerlijk Kind of je Volwassene (of je Ego of je Ziel)? Ben jij je bewust wie van beiden reageert als je wordt geraakt?

* Wat kan jóu helpen om hierin een Bewust Keuze te maken? En wát doe je dan anders?
 

Voel je uitgenodigd je ervaring te delen als je wilt!

Zoals aan t begin van deze Inspiratiemail aangegeven zou ik het heel fijn vinden om jullie als (trouwe) lezers ook aktief / aktiever bij de inhoud van mijn schrijven te betrekken en je uit te nodigen eveneens over je eigen procesgang door t leven te delen.

ALS je wilt uiteraard, niets is verplicht. Maar hoe fijn zou t zijn om elkaar op deze manier te inspireren / steunen in zaken die voor een ieder van ons vaak zo herkenbaar zijn?!
 

ZELF-liefde
 

Waar ik intussen ook steeds méér achter kom is dat ALLES valt of staat met Zelf-Liefde!

In hoeverre ben je in Verbinding met jeZelf en houd JIJ van jeZelf precies zoals je bent? Mét je 'imperfectheden' die we natuurlijk allemaal hebben, wát een ander daar ook van vindt. Ook die is niet "perfect" en heeft eigen blinde vlekken en geraaktheden.
 

Hoe mooi zou t zijn als we elkaar respecteren in ons ánders zijn en de spiegels kunnen zien die we elkaar voorhouden om verder te groeien op ons pad van Bewustzijn?!
Als we dat in elkaar kunnen waarderen zouden er geen oorlogen meer nodig zijn en kan een ieder ZIJN wie die is......  Zie ook bijlage 2 over Zelfliefde.

Bij deze be-spiegel-ingen wil ik het voor nu graag laten; tot zover en tot "volgend jaar".

Als ik weer in je mailbox verschijn, ben ik inmiddels 66 (16 mei). Ik ga met mijn partner een paar dagen naar een Wellnesshotel en herinner me nog vol VREUGDE de verrassende lawine aan 65-wensen van een jaar geleden!!!
 

Met kleurrijke HARTe-groet,

Mirjam